هویت ایرانی در واژه‌ها نفس می‌کشد
هر واژه فارسی بخشی از حافظه فرهنگی ماست. پاسداری از زبان فارسی یعنی پاسداری از گذشته، حال و آینده ایران.
زبان فارسی نه فقط ابزار ارتباط، بلکه ستون فقرات هویت فرهنگی و ملی ایرانیان است. این زبان که قرن‌ها حامل اندیشه، ادب، عرفان و تاریخ ایران‌زمین بوده، نقش مهمی در پیوند نسل‌ها و حفظ میراث فکری و معنوی کشور ایفا می‌کند. هر ملتی با زبان خود زنده است و هرگاه زبانش تضعیف شود، ریشه‌های فرهنگی‌اش نیز آسیب می‌بیند.
زبان فارسی؛ رشته پیوند ایرانیان در طول تاریخ
زبان فارسی از دوران باستان تا امروز، با وجود تغییر حکومت‌ها، مرزها و فراز و فرودهای سیاسی، همچنان استوار مانده و توانسته عامل وحدت ملی باشد. از شعرهای فردوسی، حافظ و سعدی گرفته تا متون معاصر، زبان فارسی روح مشترکی میان مردم مناطق مختلف ایران و حتی بسیاری از کشورهای هم‌زبان مانند افغانستان و تاجیکستان ایجاد کرده است.
این زبان نه تنها وسیله‌ای برای سخن گفتن، بلکه گنجینه‌ای از تاریخ، اسطوره‌ها، ارزش‌ها و باورهای ایرانی است. زبان فارسی، شناسنامه فرهنگی ایرانیان محسوب می‌شود و پاسداری از آن یعنی پاسداری از ریشه‌های تاریخی و هویتی ملت ایران.
نقش زبان در هویت و اندیشه ملی
زبان فارسی در شکل‌دهی به تفکر جمعی جامعه نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. واژگان، ضرب‌المثل‌ها و شعرهای فارسی حامل ارزش‌های اخلاقی، انسانی و فرهنگی‌اند. وقتی زبان فارسی در گفتار روزمره یا فضای رسمی کمرنگ می‌شود، به مرور روح فرهنگی جامعه نیز تهدید می‌گردد. حفظ و گسترش زبان فارسی یعنی تقویت حس ملی‌گرایی و خودباوری فرهنگی.
تهدیدهای معاصر برای زبان فارسی
در سال‌های اخیر، گسترش شبکه‌های اجتماعی، استفاده افراطی از واژه‌های بیگانه و بی‌توجهی به زبان معیار باعث شده زبان فارسی با خطر «آلودگی زبانی» روبه‌رو شود. نسل جدید، به‌ویژه در فضای مجازی، ناخودآگاه از واژگان انگلیسی و اصطلاحات بیگانه در گفتار خود استفاده می‌کند که اگر مدیریت نشود، در آینده به تضعیف ساختار زبانی و فکری جامعه منجر خواهد شد.
ضرورت آموزش و ترویج درست فارسی
نقش خانواده، آموزش و رسانه‌ها در پاسداری از زبان فارسی حیاتی است. اگر کودکان از همان سال‌های نخست با ادبیات فارسی و شعرهای کلاسیک آشنا شوند، حس تعلق زبانی و فرهنگی در آن‌ها شکل می‌گیرد. رسانه‌ها و مدارس نیز باید در برابر هجوم واژه‌های بیگانه، از واژه‌گزینی درست و فارسی‌سازی علمی حمایت کنند.
زبان فارسی، هویت زنده ایران
زبان فارسی، حافظ روح و اندیشه ایرانی است؛ میراثی که باید با عشق، دقت و آگاهی از آن محافظت کرد. پاسداری از فارسی تنها وظیفه نهادهای فرهنگی نیست، بلکه مسئولیتی جمعی برای هر ایرانی است. اگر زبانمان را حفظ کنیم، هویت و آینده‌مان را نیز حفظ کرده‌ایم.
