به بهانه لغو کنسرت خیابانی همایون شجریان؛ میدان آزادی میزبان نشد!

همایون شجریان، هنرمند برجسته موسیقی اصیل ایرانی، ساعاتی پیش خبر از لغو کنسرت خیابانی خود در میدان آزادی داد؛ رویدادی که قرار بود به عنوان حرکتی بی‌سابقه، موسیقی را به میان مردم بیاورد. این کنسرت که انتظار می‌رفت جمعیتی عظیم را گرد هم آورد، به دلایل نامشخصی که به نظر می‌رسد به ناتوانی در مدیریت حضور مخاطبان برمی‌گردد، لغو شد.

شجریان در صفحه رسمی خود با انتشار عکسی از میدان آزادی نوشت: «عزیزان، همان‌طور که گمان می‌کردم، سرانجام این شد که وسایل ما در دو روز گذشته اجازه ورود به محل را نیافت و به نظر می‌رسد توان مدیریت برای حضور جمعیت میلیونی این اجرا وجود ندارد. جلسات و بررسی‌هایی که این چند روز انجام شد، کاری بود که باید پیش از موافقت با درخواست ما در دو ماه گذشته صورت می‌گرفت. به هر حال، این اجرا برگزار نخواهد شد. از همه عزیزانی که برای این آرزوی محال من زحمت کشیدند، سپاسگزارم. روز و روزگار بر همگی خوش.»

لغو این رویداد، که می‌توانست لحظه‌ای تاریخی برای پیوند هنر و مردم باشد، بار دیگر پرسش‌هایی درباره موانع پیش روی فعالیت‌های فرهنگی در ایران را مطرح کرد. چرا حرکتی که با هدف دسترسی همگانی به موسیقی طراحی شده بود، این‌گونه ناکام ماند؟ آیا نمی‌شد با برنامه‌ریزی دقیق‌تر، این فرصت را به جشنی برای همبستگی و شادی جمعی تبدیل کرد؟

این اتفاق، نه تنها هواداران همایون شجریان، بلکه جامعه هنری را در حسرتی عمیق فرو برد. کنسرت خیابانی می‌توانست پلی باشد میان هنرمند و مردمی که شاید کمتر فرصت حضور در سالن‌های کنسرت را دارند. حیف که این «آرزوی محال» به سرانجام نرسید و بار دیگر نشان داد که مسیر هنر در ایران، همچنان پر از چالش و محدودیت است.