متن دردناک و غمگین امیر مهدی ژوله در غم از دست دادن پدرش/ژوله عزادار شد+عکس

هفت سالم بود که به بابابزرگم امضا نوشته دادم که«با اصرار خودم میخوام برم با آقاسعید و نیره زندگی کنم»

هشت سالم بود که بابا صدایش کردم.

دوازده سالم بود که یکهو وسط زمین گل کوچک نمیدانم از کجا پیدایش شد وبه پسر قلدر و پرخاشگر محل گفت «یه بار دیگه با پسر من اینجوری حرف بزنی یه جوری میزنمت هرچی من خوردم،تو برینی»دوازده سالگی حس کردم بابا دارم.

چهارده‌سالم بود که مادر سی‌و شش ساله‌‌م توی بغلش جان داد.من دیدم که شکست.

همان وقت که ملحفه‌های تخت مادرم را بغل کرده بود و وسط حیاط شیون میکرد،دیدم که قامت صد و نود و هفت سانتی‌متری اش تا شد.

وقتی با کله شیشه عقب آمبولانس رو آورد پایین که به نعش مادرم برسد،نگاهش میکردم،گ.موهایش کی آنقدر سفید شد؟

بابا سعید همان وقت‌ها دق کرد.باقی‌، ته مانده جانی بود که خواهرانم را دندان بگیرد به اینجا،به زمین سفت برساند…

امروز دیگر زورش تمام شد.ته‌مانده جانش هم.

فردا سنگ لحد را که روی صورتش بگذراند،آقا‌سعید،باباسعید،بابام به وصالش میرسد.به نیره.به مادرم.امیر مهدی ژوله عزادار عزیزترین و نزدیکترین فرد زندگیش شد !