دوستپسر داشتن دیگر از مد افتاده است؟
به نوشته «ووگ»، دیگر داشتن شریک زندگی هویت زنانه را تایید نمیکند و موفقیت محسوب نمیشود؛ در عوض، اعلام مجردی برای بسیاری از زنان به نوعی نشانه قدرت و استقلال تبدیل شده است
در سالهای اخیر، نحوه نمایش روابط عاشقانه در رسانههای اجتماعی دستخوش تغییر شگرفی شده است. به نوشته نشریه ووگ، تا چندی پیش، زنان در فضای مجازی که برخی آن را «سرزمین دوستپسر» مینامند، هویتشان را بر پایه روابط با مردان شکل میدادند، دنیایی که موفقیت و ارزش اجتماعی زنان با داشتن یا حفظ شریک زندگی سنجیده میشد و گاهی همین موضوع به ابزاری برای جذب دنبالکننده و حتی کسب درآمد تبدیل میشد.
اما اکنون، این روند تغییر کرده است. بسیاری از زنان بهجای نمایش مستقیم روابط، نشانههایی مبهم از حضور شریک زندگیشان به اشتراک میگذارند، مانند دستی روی فرمان ماشین، صدای برخورد لیوانها در شام، یا پشتسر فردی در عکس. در برخی موارد، چهره همسر در عکسهای ازدواج محو یا از ویدیوها حذف میشود. این نوع پنهانسازی گویی تلاش برای حفظ مزایای اجتماعی رابطه است، بدون آنکه به «وابستگی بیش از حد» متهم شوند.
اما چرا؟ آیا زنان از داشتن دوستپسر خجالت میکشند؟ یا موضوع پیچیدهتر است؟ برای بسیاری، این وضعیت از تلاش برای حفظ توازن میان دو جهان است ناشی میشود: جهانی که در آن داشتن شریک مزایای اجتماعی دارد و جهانی که در آن وابستگی به مرد نوعی ضعف فرهنگی تلقی میشود. به گفته زویی سامودزی، نویسنده و فعال اجتماعی، زنان میخواهند از مزایای رابطه برخوردار باشند، اما در عین حال از معمولی و کلیشهای جلوه کردن بیزارند.
بخش دیگری از زنان این رفتار را ناشی از خرافات میدانند؛ برخی از «چشمزخم» میترسند و معتقدند که نمایش خوشبختی باعث حسادت و بدشانسی میشود. گروهی دیگر از احتمال پایان رابطه نگراناند و نمیخواهند آثار آن در فضای مجازی باقی بماند. زنی به نام نیکی، ۳۸ ساله، گفت: «من ۱۲ سال در رابطه بودم اما هرگز [عکس] او را پست نکردم یا در فضای مجازی دربارهاش صحبت نکردهام. اخیرا جدا شدهایم، و فکر نمیکنم دیگر هرگز درباره مردی پست کنم. حتی اگر عاشق باشم، حس میکنم مردها در نهایت باعث شرمندگی میشوند حتی پس از ۱۲ سال.»
در پادکست «روزنوشتهای وهمآلود» (Delusional Diaries) درباره اینکه آیا «داشتن دوستپسر حالا خجالتآور است؟» بحث شد. در بخش نظرات نوشته بودند «چرا داشتن دوستپسر حسی شبیه جمهوریخواه بودن دارد؟» یا «دوستپسر از مد افتادهاند. تا زمانی که درست رفتار نکنند، برنمیگردند»، بسیاری از کاربران نیز گفته بودند «دوستپسر داشتن معمولا جذابیت زن را کم میکند».
هر دو مجری پادکست خودشان در رابطه هستند اما با این حال، از مردان و روابط دگرجنسگرایانه انتقاد میکنند؛ پدیدهای رایج میان زنان تاثیرگذار که از یکسو در رابطهاند و از سوی دیگر، برای همدلی با دیگر زنان یا پرهیز از قضاوت فرهنگی، از مردان شکایت میکنند.
این تغییر فقط در ذهن نیست؛ مخاطبان واقعا از دیدن محتوای زیاد درباره دوستپسرها دلزده میشوند. استفنی یبوا، نویسنده و همکار نشریه ووگ بریتانیا (British Vogue)، گفت وقتی برای اولین بار دوستپسرش را در رسانههای اجتماعی معرفی کرد، صدها دنبالکننده از دست داد. او توضیح داد این روزها «پست کردن مداوم شریک زندگی خجالتآور» به نظر میرسد و حتی احساس گناه میکند، چون وضعیت روابط عاشقانه امروزی چندان خوب نیست و نمیخواهد خودنمایی کند.
سوفی میلنر، تولیدکننده محتوا، نیز تجربه مشابهی داشت. او گفت وقتی درباره سفر عاشقانهاش پست گذاشت، دنبالکنندگانش نوشتند: «لطفا دوستپسر نگیر». او افزود که زمانی که در رابطه است، محتوایش کمهیجانتر میشود چون دوران مجردی آزادی بیشتری برای گفتار و رفتار فراهم میکند.
به گفته نویسنده، الگوی فرهنگی در حال تغییر است: دیگر داشتن شریک زندگی هویت زنانه را تایید نمیکند و موفقیت محسوب نمیشود؛ در عوض، اعلام مجردی برای بسیاری از زنان به نوعی نشانه قدرت و استقلال تبدیل شده است.