چرا مردان خود را باهوش‌تر از زنان می‌دانند؟
بر اساس پژوهشی تازه، مردان بیش از زنان خود را باهوش‌تر از دیگران تصور می‌کنند، حتی زمانی که نمرات تحصیلی نشان می‌دهد زنان به همان اندازه باهوش هستند.
این تحقیق جدید نشان داده که قضاوت درباره باهوش‌تر بودن افراد (زن یا مرد) در کلاس، بیشتر بر اساس تصورات و برداشت‌های افراد است، نه واقعیت‌های عینی یا عملکرد واقعی.
مطالعه‌ای در دانشگاه ایالتی آریزونا با بررسی دیدگاه‌های دانشجویان یک کلاس ۲۵۰ نفره در درس زیست‌شناسی انجام شد. از دانشجویان خواسته شد هوش خود را نسبت به کل کلاس و همچنین نسبت به هم‌کلاسی که بیشتر با او کار می‌کردند ارزیابی کنند.
نتایج نشان داد زنان به‌طور چشم‌گیری احتمال کمتری دارد که خود را باهوش‌تر از دیگران بدانند. به‌عنوان مثال، در حالی‌که دانشجوی مرد با معدل ۳.۳ خود را از ۶۶ درصد کلاس باهوش‌تر می‌داند، دانشجوی زن با معدل مشابه، تنها خود را از ۵۴ درصد کلاس باهوش‌تر می‌پندارد.
الگوی اعتمادبه‌نفس پایین‌تر در زنان، حتی در مقایسه با نزدیک‌ترین شریک درسی نیز مشاهده شد. مردان، ۳.۲ برابر بیش از زنان ادعا می‌کنند از همکار درسی خود،صرف‌نظر از جنسیت او، باهوش‌ترند.
پژوهش‌های قبلی این دانشگاه نیز نشان داده بود که دانشجویان پسر در کلاس‌های زیست‌شناسی در مقطع کارشناسی، دیگر مردان را از زنان درباره محتوای درسی باهوش‌تر می‌پندارند. اما این نخستین مطالعه‌ای است که به‌صورت مستقیم به درک دانشجویان از میزان هوش خود در مقایسه با دیگران می‌پردازد.
آیا این موضوع نگران‌کننده است؟
دکتر سارا براونل، نویسنده اصلی مقاله و استادیار دانشگاه، هشدار می‌دهد که با افزایش کلاس‌های «یادگیری فعال» که در آنها دانشجویان تعامل بیشتری با یکدیگر دارند، ارزیابی فردی از توانمندی‌های علمی ممکن است دستخوش تأثیرات روانی منفی شود. او گفت: «وقتی دانشجویان بیشتر با هم کار می‌کنند، به‌طور طبیعی خود را با یکدیگر مقایسه می‌کنند. این مطالعه نشان می‌دهد زنان به‌طور نابرابر و ناعادلانه‌ای تصور می‌کنند که از دیگران ضعیف‌ترند و این موضوع نگران‌کننده است.»
به گفته براونل، در جهانی که ادراکات شخصی نقش تعیین‌کننده دارند، این ذهنیت ممکن است باعث شود برخی زنان مسیر علمی خود را رها کنند، نه به این دلیل که توانایی ندارند، بلکه چون گمان می‌کنند به‌اندازه کافی باهوش نیستند.
کیشونا کوپر، از محققان این پروژه، افزود: «این مسئله راه‌حل ساده‌ای ندارد. چنین ذهنیتی از سال‌های آغازین تحصیل در ذهن دختران شکل گرفته است. اما می‌توانیم از طراحی عادلانه فعالیت‌های گروهی آغاز کنیم؛ جایی که اطمینان حاصل شود صدای همه شنیده می‌شود. در یکی از مطالعات قبلی‌مان دریافتیم حتی یادآوری این نکته که مشارکت همه افراد مهم است، می‌تواند منجر به تعامل برابرتر شود.»
