اقتصاد بهانه تسویه حساب سیاسی

 تمرکز دولت و شخص رییس جمهوری روی چالش هایی که این روزها جامعه اقتصادی را درگیر خود ساخته واقعیتی است که از سوی برخی مخالفان دولت نیز عنوان می شود به گونه ای که برخی از رسانه های رقیب از روحانی ای سخن می گویند که کمتر به مباحثه و احتجاج سیاسی با منتقدان می پردازد و در عوض پیکان حملات خود را به سمت آمریکای پیمان شکن نشانه رفته است.

برخی رسانه ها اما تمرکز دولت بر مباحث اقتصادی را فرافکنی خوانده و می گویند دستگاه اجرایی به جای چاره جویی برای برونرفت از وضعیت کنونی و در مقابل پاسخگویی و ایجاد شفافیت درباره دخل و خرج دولت، طرح دیدگاه های اقتصادی متعارض با سیاست های جاری را سیاه نمایی می خواند و این نمی تواند کمکی به بهبود اوضاع کند.

دیگر محور رسانه ای که در رسانه های رقیب درباره رویکرد دولت به چالش های اقتصادی برجسته به نظر می رسد القای وادادگی و بی تفاوتی در برابر نوسانات اخیر بازارهای ارز، سکه، خودرو و مسکن است. چند روز پیش بود که بازدید رییس جمهوری و برخی اعضای دولت دوازدهم از مجموعه ای تفریحی در شمال پایتخت واکنش گسترده ای را به دنبال داشت و رسانه های مخالف در تولیدات مختلف خبری اقدام رییس جمهوری در اوضاع کنونی را به شکل فاجعه ای ملی منعکس ساختند.

سنگینی کفه انتقادات اقتصادی از دولت اما مدت ها پیش اتفاق افتاد یعنی زمانی که رقبا امتداد مسیر کنونی دولت را وضعیتی نظیر ونزوئلای بحران زده ترسیم می کردند. در رسانه های مخالف بارها این ادعا مطرح شد که دولت همه سرمایه ها و توان خود را پای برجام ریخته و رهاسازی مدیریت اقتصادی و فروپاشی برجام و بازگشت تحریم ها آینده ای جز ونزوئلایی شدن را به همراه نخواهد داشت.

در ادامه مسیری که رسانه و جریان های رقیب تاکنون پیموده اند، مساله استیضاح رییس جمهوری در مجلس در حکم فرصتی است که با هدف کنار زدن روحانی و نه استیضاح به ما هو، کانون فعالیت قلیلی از مخالفان سرسخت و تندروی وی قرار گرفته است. به عبارتی گروهی از مخالفان وی قصد دارند آنچه را نتوانستند در رقابت های سیاسی اردیبهشت 96 به انجام رسانند، در آشفتگی و نوسانات اقتصادی اخیر عملی سازند.

در حالی که شماری از مخالفان گام بعدی استیضاح را وادارسازی روحانی به استعفا یا پیگیری طرح عدم کفایت رئیس جمهوری عنوان می کنند، چنین چشم اندازی بسیار دور از ذهن به نظر می رسد چنانکه یکی از نمایندگان مجلس طرح چنین مباحثی را نوعی شوخی توصیف کرده است.

طی روزهای گذشته بخش عمده ای از تصاویر و ویدئوهای مربوط به تجمعات اعتراضی با اهداف اقتصادی در نقاطی چون بازار تهران در رسانه های رقیب انتشار یافت و این در حالی است که پیش از این تنها گردهمایی های سیاسی و ضدبرجامی با پلاکاردهای ضددولتی در این رسانه ها پوشش می یافت.

به موازات این خطوط رسانه ای، نظام توزیع ارز بین بنگاه های اقتصادی و بازرگانی، سازوکار فروش سکه و نبود سازوکار جمع آوری و مدیریت اطلاعات اقتصادی از مهمترین انتقادات مطروحه است.

برخی پا را از مخالف خوانی های متداول خود فراتر نهاده و با بیانی پرجوش و خروش و در مقاطعی ناسزاگونه رقیب خود را مقصر اصلی و غایی قاچاق، نابودی کسب وکارها، افزایش بهای ارز و خرید یکجای 38 هزار سکه از سوی جوانی 31 ساله معرفی کنند.

نکته قابل تامل اینکه برخی چهره ها از تریبون های خود وارد فاز تسویه حساب سیاسی و شخصی با رییس جمهوری شده و وی را هدف حملات مستقیم خود قرار داده اند تا جایی که نحوه لباس پوشیدن و سیمای روحانی هم دستمایه تبلیغات سیاسی مخالفان شده است.

در این شرایط شخصی سازی هجمه ها به دولت و راس آن، کوبیدن بر طبل افتراق و بی توجهی به ضرورت هایی که ایجاد اراده ای واحد برای عبور از چالش را شکل می دهد نیات دلسوزانه طیفی از منتقدان را با پرسش هایی اساسی روبرو می سازد.