اهواز، خون گرم و جاری رگ های ایران است

حشمت اله سلطانی؛ می گویند این ها "خلق عرب" هستند، آن هایی که پان عربیست هستند ودر عروبت خود، افراط می کنند، یا به قولی، ناسیونالیسم رادیکال عربی که خواستار یکپارچگی اعراب خوزستان و مبارزه با سایر اقوام، به ویژه " فارس" ها، به منظور کسب استقلال و در یک کلام، تجزیه خوزستان، قلب تپنده انرژی ایران، از میهن پهناورمان هستند.

این هایی که از روی ترس و ناجوانمردی، سلاح های خود را، مدت ها پیش از خلق این فاجعه اندوه بار، در پارک پشت استیج ( جایگاه ) سان و استقرار مسئولان و فرماندهان نظامی و اداری پنهان کرده تا در روز سی و یکم شهریور، سالروز حمله همه جانبه صدام عفلقی، چنین رویداد مصیبت باری را رقم بزنند، و درعین زیر سووال بردن توانایی های نیروهای امنیتی، اجلاس قریب الوقوع سازمان ملل و حضور روحانی در این اجلاس را تحت الشعاع قرار دهند.

به هر حال، این شکاف امنیتی و ضعف و اشتباه نیروهای ما را آشکار ساخت، و دریک حمله تروریستی ناجوانمردانه و کور، تعدادی از هم وطنان ما را در سالروز جنگ تحمیلی، به شهادت رساند و تعداد دیگری را نیز مجروح و روانه بیمارستان ها کرد. اگرچه دست زدن به چنین اقدام بزدلانه، سبعانه و کوری، فاقد هرگونه ارزش سیاسی و نظامی است و تنها توانست یک شوک و تلنگری دوباره را به ما وارد کند، اما حاوی درس های بزرگی نیز بود.

نخست آن که دشمن، بسیار کینه توز است و به هرقیمتی می خواهد انتقام شکست طرح خاورمیانه بزرگ( جدید )، یعنی نقشه راه تجزیه کشورهایی همچون سوریه، عراق، یمن، افغانستان، ایران و... را که توسط،استراتژیست های آمریکایی و اسراییلی، طراحی شده بود را از ملت بزرگ ایران، به عنوان سردمدار بیداری و آگاهی ملل منطقه، بگیرد، دیگر، مشخص شد که آمریکا، اسراییل و عربستان، پیمان شومی برای به آشوب کشاندن و ایجاد هرج و مرج و تقلیل ضریب امنیت در امن ترین کشور خاورمیانه، یعنی ایران، بایکدیگر بسته اند، سه دیگر، فشار بر خط مقاومت و در واقع شکستن حلقه محاصره مولود تروریزم دولتی، اسراییل، مطمح نظر طراحان چنین عملیات هایی است. الاحوازیه، مانند احرارالشام، جبهه النصره، القاعده، داعش و امثالهم برای استکبار و سازمان های تروریست پرور موساد، سیا، اینتلیجنت سرویس، یا ام آی سیکس و بلک واتر، کلاه سفید ها یا کلاه آبی ها، همه و همه تنها یک اسم است و هدف آن، ضربه زدن به خط مقاومت و در راس آن ها، ایران است.

به نظر می رسد برای مقابله اصولی با چنین فجایعی، می بایستی شکاف های امنیتی را مسدود و با حامیان و مجهز کنندگان تروریست ها بسیار قاطعانه و به دور از هرگونه مماشات و ملاحظات سیاسی منطقه ای و جهانی برخورد کرد. با این که دیپلماسی راهبردی ایران، همواره تعامل با تمامی کشورهای منطقه بوده و هست، اما لازم است ضمن پی گیری حقوقی چنین مساله ای که البته نیازمند مستندات قانونی است، تبلیغات ضعیف خود را دربرخورد با این گونه حوادث تلخ، درحد بالا و مطلوبی گسترش داد و برای آن، هزینه کرد. مسئولیت این فاجعه را چه از طریق نشریه اعماق، وابسته به داعش، و از سوی این جریان خبیث و جنایت کار بشنویم و چه از سوی الاحوازیه، بایستی بدانیم که استکبار جهانی و در راس آن، آمریکای جهان خوار و جنایت پیشه، و مزدوران منطقه ای اش، همچون آل سعود، کمر همت به نا امن ساختن ایران عزیز و ضربه زدن به این ملت نجیب، شریف و صلح دوست بسته اند و این حادثه نمی تواند آخرین آن، از این دست باشد.