حقوق بشر؛ قربانی رویکردهای دوگانه

 حقوق بشر به عنوان بنیادی ترین حقوق انسانی بر ارزش هایی همچون کرامت، آزادی و احترام به انسان تاکید می کند. این ارزش ها اگرچه به صورت غیررسمی در طول تاریخ مطرح بوده اما امروزه شکلی جهانی و بین الملی یافته است و به صورت رسمی در قالب اعلامیه جهانی حقوق بشر و در نهادهایی همانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد پیگیری می شود.

اگرچه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد وظیفه نظارت و رسیدگی بر اموری همچون ارتقا احترام جهانی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همگان، وضعیت های ناقض حقوق بشر و ... را بر عهده دارد، اما گاه اعمال نفوذ برخی قدرت ها در سازمان های جهانی و بین المللی همچون شورای حقوق بشر سازمان ملل باعث می شود که آنها بر خلاف اصول و اهداف خود عمل کنند. مصداق این امر، بی تفاوتی به موارد آشکار نقض حقوق بشر در جهان و گزارش های سوگیرانه ای است که درباره برخی کشورها و از جمله ایران منتشر می کنند.

** غرض ورزی های سیاسی؛ نگاه غالب در گزارش حقوق بشر

بتازگی«عاصمه جهانگیر» گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر گزارشی را درباره ایران به مجمع عمومی سازمان ملل متحد تحویل داده است؛ گزارشی که «بهرام قاسمی» سخنگوی وزارت خارجه آن را مردود خواند و گفت: « جمهوری اسلامی ایران عمیقا اعتقاد دارد گزارشی که توسط این گزارشگرِ ویژه تهیه شده و ماموریت ایشان بر پایه قطعنامه ای مبتنی بر اهداف و اغراضِ کاملا سیاسی و گزینشی برخی کشورهای مشخص و با اهداف معین بر عهده گرفته است، را به رسمیت نمی شناسد و آن را کاملا مردود و غیر قابل قبول می داند. ماموریت ایشان بر پایه قطعنامه ای مبتنی بر اهداف و اغراضِ کاملا سیاسی و گزینشی برخی کشورهای مشخص و با اهداف معین بر عهده گرفته است، را به رسمیت نمی شناسد و آن را کاملا مردود و غیر قابل قبول می داند. »

غرض ورزی های سیاسی در حالی در گزارش های حقوق بشری غلبه دارد که شورای حقوق بشر بر اساس اهداف و ماهیت خود، باید ارتقای احترام جهانی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همگان بدون هر نوع تمایز و به شیوه ای عادلانه قرار دهد.

اخبار بی پایه و اساس و سوگیری های سیاسی در گزارش های حقوق بشری؛ ماهیت دوگانه ای از این شورا به نمایش گذاشته است؛حقوق بشر باید بر حقوق انسانی با محوریت اخلاق و کرامت انسانی مبتنی باشد نه بازیچه ای برای نظام های سیاسی و اعمال قدرت و نفوذ نظام سلطه در جوامع دیگر.

درباره ایران گزارشگران ویژه حقوق بشر به طور معمول به اخبار کذب و بی اساسی استناد می کنند که از سوی ناقضان واقعی حقوق بشر ارائه می شود؛ گروهک ها، اشخاص و دسته هایی که با ترورهای برنامه ریزی شده، علاوه بر شخصیت ها و مقام های سیاسی و مذهبی، انسان های بی گناه بسیاری را قربانی ددمنشی های خود ساختند.

**نقض حقوق بشر با گزارش های تناقض آمیز

گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در شرایطی ایران را به عنوان ناقض حقوق بشر معرفی می کند که در مناطق مختلف جهان، نه فقط حقوق بشر که حقوق بین الملل آشکارا به محاق گذاشته شده است.

نسل کشی مسلمانان روهینگیایی در میانمار، فاجعه انسانی در یمن و ... مصادیق بارز نقض حقوق بشر در شرایط کنونی هستند که مجامع جهانی و بین المللی درباره آن سکوت اختیار کرده اند، در مقابل اما پس از توافق هسته ای، گزارش های حقوق بشری به ابزاری برای اعمال فشار بیشتر بر ایران تبدیل شده است.

گزارش های حقوق بشری بر پایه اخبار و اطلاعات کذب و تاریخ گذشته، با رویکردی بدبینانه و در فضایی غیرواقعی تنظیم و ارائه می شوند و در آنها نگاه سیاسی بر نگاه انسانی غلبه دارد، همین نگاه سیاسی باعث شده است که از بسیاری جنایت ها و فجایع انسانی که در مناطق مختلف جهان جریان دارد، چشم پوشی شود.

ایران در حالی به نقض حقوق بشر متهم می شود که در برخی رژیم های سیاسی؛ نقض حقوق شهروندی، نبود آزادی بیان، بی توجهی به حقوق اولیه و حتی نداشتن حق رای برای زنان ، نقض آزادی های مذهبی و ... آشکارا مشاهده می شود، اما از آنجا که بسیاری از رژیم های ناقض حقوق بشر با حربه هایی همچون عدم حمایت مالی و ...، نفوذ خود را بر گزارش های حقوق بشری اعمال می کنند، آنچه تحت عنوان گزارش حقوق بشر منتشر می شود؛ گزارشی است که در واقعیت آن با ماهیت و اهداف سازمان های متولی شکاف عمیقی احساس می شود.