زرق و برق ویرانگر؛ چگونه تجمل‌پرستی بنیان خانواده را می‌لرزاند؟
تب تند تجمل‌پرستی و فرهنگ چشم‌وهم‌چشمی، همچون آتشی خاموش‌نشدنی، آرامش و ثبات را از کانون گرم خانواده‌ها می‌رباید. توقعات فزاینده و فاصله‌گیری از توان اقتصادی، نهال نوپای روابط خانوادگی را پژمرده و زمینه‌ی از هم گسستگی پیوندهای عاطفی را فراهم می‌آورد. برای مصون ماندن از این گرداب، چاره‌ای جز دوری از این فرهنگ مخرب و ترویج قناعت و واقع‌بینی نیست.
جامعه‌ی امروز، به طرز فزاینده‌ای تحت تأثیر تبلیغات و رسانه‌هایی قرار گرفته است که سبک زندگی تجملاتی را به عنوان نمادی از موفقیت و خوشبختی به تصویر می‌کشند. این تصویرسازی‌های اغراق‌آمیز، به تدریج در ذهن افراد رسوخ کرده و نوعی مسابقه‌ی ناخواسته برای نمایش ظواهر زندگی شکل می‌گیرد که از آن با عنوان "چشم‌وهم‌چشمی" یاد می‌شود. این فرهنگ، به جای تمرکز بر ارزش‌های اصیل و روابط عمیق خانوادگی، بر تملک اشیاء گران‌قیمت و نمایش آن‌ها تأکید دارد.
یکی از نخستین قربانیان این فرهنگ مخرب، بنیان خانواده است. هنگامی که توقعات اعضای خانواده، به واسطه‌ی مشاهده‌ی زندگی‌های پر زرق و برق دیگران، به طور غیرواقعی افزایش می‌یابد و فراتر از سطح درآمد و توان اقتصادی قرار می‌گیرد، فشارهای روانی و مالی متعددی بر دوش خانواده سنگینی می‌کند. این فشارها می‌تواند منجر به بروز اختلافات مکرر، کاهش صمیمیت و در نهایت، سست شدن پیوندهای عاطفی میان اعضای خانواده شود.
پدر و مادری که تحت تأثیر این فرهنگ قرار می‌گیرند، ممکن است تمام تلاش خود را صرف تأمین خواسته‌های تجملاتی فرزندان کنند، حتی اگر این امر به قیمت نادیده گرفتن نیازهای اساسی‌تر یا تحمل فشارهای مالی طاقت‌فرسا تمام شود. فرزندانی که در چنین فضایی رشد می‌کنند، ممکن است ارزش واقعی پول و تلاش برای به دست آوردن آن را درک نکرده و دچار نوعی توقع بی‌جا و ناسپاسی شوند.
در این میان، فرهنگ چشم‌وهم‌چشمی، این وضعیت را تشدید می‌کند. افراد، به جای تمرکز بر داشته‌های خود و قدردانی از آن‌ها، همواره در حال مقایسه‌ی زندگی خود با دیگران و احساس کمبود هستند. این احساس دائمی نارضایتی، نه تنها آرامش روانی افراد را سلب می‌کند، بلکه روابط آن‌ها را با نزدیک‌ترین افراد زندگی‌شان نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. رقابت برای داشتن "بهترین‌ها" و "بیشترین‌ها"، جایگزین همدلی و همراهی در خانواده می‌شود.
پیامدهای این فرهنگ ویرانگر، تنها به مسائل مالی محدود نمی‌شود. استرس ناشی از تلاش برای برآورده کردن توقعات تجملاتی، می‌تواند سلامت روانی اعضای خانواده را به خطر بیندازد. احساس ناکامی و سرخوردگی ناشی از ناتوانی در رسیدن به استانداردهای غیرواقعی، می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب و رفتارهای پرخاشگرانه شود. در چنین فضایی، فرصتی برای رشد عاطفی و معنوی اعضای خانواده باقی نمی‌ماند.
برای مقابله با این آسیب‌ها، ضروری است که آگاهانه از تجمل‌پرستی و فرهنگ چشم‌وهم‌چشمی دوری کنیم. ترویج قناعت، ساده‌زیستی و تمرکز بر ارزش‌های معنوی و روابط انسانی، می‌تواند سدی محکم در برابر این فرهنگ مخرب ایجاد کند. آموزش به نسل جوان در خصوص اهمیت تلاش، پس‌انداز و قدردانی از داشته‌ها، نقش کلیدی در تغییر این نگرش دارد.
همچنین، رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی جامعه، وظیفه‌ی مهمی در ترویج الگوهای رفتاری سالم و واقع‌بینانه بر عهده دارند. نمایش زندگی‌های ساده و موفق، به جای تمرکز صرف بر تجملات، می‌تواند به تغییر نگرش جامعه کمک کند. گفت‌وگو و تبادل نظر در خانواده‌ها در خصوص ارزش‌های واقعی زندگی و پرهیز از مقایسه‌های بیهوده، می‌تواند به تقویت بنیان خانواده کمک کند.
چاره‌ی رهایی از این وضعیت، در بازگشت به اصالت‌های انسانی و تمرکز بر داشته‌های واقعی زندگی نهفته است. روابط گرم و صمیمی خانوادگی، سلامتی، آرامش روانی و رشد معنوی، ارزش‌هایی به مراتب بالاتر از تملک اشیاء لوکس و نمایش ظاهری دارند. بیایید با دوری از تجمل‌گرایی و چشم‌وهم‌چشمی، فضایی سرشار از عشق، همدلی و قدردانی را در خانواده‌هایمان حاکم کنیم و بنیان آن‌ها را در برابر این آسیب‌های ویرانگر مستحکم سازیم.
در نهایت، به یاد داشته باشیم که خوشبختی واقعی درونی است و با میزان دارایی‌های مادی سنجیده نمی‌شود. جامعه‌ای سالم و خانواده‌های پایدار، زمانی شکل می‌گیرند که ارزش‌ها بر پایه‌ی انسانیت، قناعت و احترام متقابل استوار باشند، نه بر پایه‌ی رقابت برای نمایش تجملات.
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
