دفاع بد از یک اصل خوب
در حالی که بحران‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی جامعه را فرا گرفته، تصویب لایحه «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» توسط نمایندگان مجلس، پرسش‌هایی جدی درباره اولویت‌بندی مسائل کشور و اثرات منفی این قانون بر جامعه به‌ویژه قشر فقیر مطرح کرده است.
دکتر رضا الماسی؛ در شرایطی که بحران های مختلف تمامی فضای امنیتی و سیاسی جامعه ما را در بر گرفته است، چند تن از نمایندگان قانون «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» را طراحی و تصویب کردند تا دولت چهاردهم آن را اجرایی کند و از این طریق حجاب در بین زنان بی حجاب نهادینه شود!
طراحان این لایحه و نمایندگان مجلس شورای اسلامی گویی در این کشور زندگی نمی کنند و یا در بطن فضای امنیتی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور حضور ندارند. اولویت بندی مسائل را یا بلد نیستند یا اولویت ها را تشخیص نمی دهند!
در شرایطی که از یکسو ناترازی ها در همه مسائل اجتماع سر برآورده و آرامش حال و روان جامعه را بر هم زده و از دیگر سو وضعیت نابسامان اقتصادی گریبان قریب به اتفاق مردم را گرفته و همچنین دشمنان سرتاپا مسلح از همه سو به کشتار و قتل سران مقاومت به عنوان حامیان خط مقدم نظام جمهوری اسلامی پرداخته و غزه، لبنان و سوریه را به روش ها و حیله های مختلف بمباران کرده و تک تک یاوران جمهوری اسلامی را سلاخی کرده و بازماندگان شان را آواره و سرگردان نموده اند در این شرایط واقعا دغدغه نمایندگان ما باید ارائه لایحه حجاب و عفاف باشد؟
با نگاهی به وضع این قانون می توان گفت یا عمدی در کار است که اصل حجاب و عفاف زنان ما را خراب جلوه داده و به آن بدبین سازند یا جهلی که جز تخریب و تضعیف این اصل مهم هیچ ثمری برای جامعه ما دربر ندارد. عجیب آنکه این همه نماینده چگونه این طرح را تصویب کردند و چگونه خود را تا این اندازه عافیت اندیش و مصلحت گرا نشان دادند!؟
چنانکه می دانیم حجاب یک اصل مهم مختص مسلمانان است و عفت و حیا در همه ممالک مورد تایید بوده و هست و اشاعه حجاب در کشورهای عربی به ویژه عراق و عربستان و قطر و یمن و ... چنان نهادینه و فرهنگی شده که در شرایط آزادی بی حجابی، هم زنان محجبه در حفظ حجاب کوشا هستند و هم دولت بر آنها فشاری نمی آورد. اما در کشور ما همچون افغانستان از بین ۵۷ کشور مسلمان حجاب اجباری را تاکید دارد! و بعد از ۴۵ سال تاکنون اگر با میلیاردها تومان هزینه فرهنگی در کشور نهادینه نشده قطعا با جریمه نقدی زنان و تحمیل هزینه های جریمه بر والدین و خانواده های آنها هرگز موجب تغییر اندیشه و باور زنان و دختران ما نمی شود، دریافت پیامک های جریمه ۵، ۱۰، ۱۵ و ۸۰ و ۱۶۰ میلیون تومانی برای والدین جز افزایش اختلاف بین نسلی بین دختران با والدین شان ثمری به بار نخواهد آورد. این گونه مجازات ها در واقع نوعی مصادره اموال خانواده ها به بهانه اجرای طرح حجاب و عفاف خواهد بود که دودش باز بر چشمان قشر فقیر جامعه خواهد رفت.
بی تردید صدور برگ های جریمه موجب جَری شدن دختران، خشونت پدران، فرار دختران از خانه و شیوع مفاسد دیگر در اجتماع ما خواهد شد.
سوال اینجاست آیا طراحان این طرح هیچ به عواقب تلخ و منفی این طرح اندیشیده اند؟ واقعه مرگ مهسا امینی در دولت سیزدهم و مشکلات و خرابی هایی که برجای گذاشته شد هنوز از خاطرها پاک نشده است، آن وقت یکسری نمایندگان کارنابلد زمان نشناس، چنین طرحی را به رشته تحریر و تصویب می رسانند!
قطعا حفظ حجاب برای زن مسلمان لازم و ضروری است و احادیث زیادی در دفاع از حجاب در منابع فقهی مان داریم، حتی بیرون افتادن تار مویی از زنان، نشان دادن بازوان، گردن و پاها بع نامحرمان معصیت اعلام شده است، اما در این عصر ارتباطات آیا حفظ حجاب واقعا با آن تعاریف میسر است؟ در فضای مجازی در پلتفرم هایی چون اینستاگرام، تلگرام، فیس‌بوک و ... حجاب که نه، عفافی می توان سراغ گرفت؟
قانون جمع کردن دیش های ماهواره چرا عملی نمی شود؟ چند درصد مردم شبکه های تلویزیونی صدا و سیما را نگاه می کنند؟ روزگاری داشتن نوار صوتی در ماشین جرم بود، بعد داشتن ویدئو جرم بود، بعد ماهواره و اکنون بی حجابی! نظام با همه این موارد مدارا کرد با بی حجابی هم مدارا کرده و خواهد کرد.
امروزه حتی بسیاری از زنان و دخترانی که روسری دارند آیا حجاب تعریف شده در دین اسلام را اجرا می کنند؟ لباس های بدن نما، تنگ و چسبان، پاره پوره و زاپ دار فاق کوتاه، مانتوهای بی دگمه و بی آستین، زیرپوش نیم تنه، شال های شفاف و نمایانگر مو، آرایش های آنچنانی، تتوهای متعدد، پرسینگ های مختلف و روابط بی دغدغه دختران و پسران با هم، چه شباهتی با حفظ حجاب و عفاف اسلامی دارد؟
متاسفانه فرهنگ سازان کوتاهی و قصور فراوان داشته اند. از شورای عالی انقلاب فرهنگی تا ۱۸ نهاد فرهنگی تابعه آنها، در فرصت ۴۵ ساله نتوانسته اند حجاب را فرهنگی و نهادینه بسازند! نسل جدید برای فرار از پوشش اسلامی با توسل به دیگر مشکلات و مصائب جامعه از قبیل بیکاری، تورم، رانت خواری، اختلاس و ... در برابر این اصل اسلامی به شدت مقاومت نشان می دهند و مسوولان با اجرای طرح های اجباری راه به جایی نخواهند برد.
