ازدواج سبز چیست؟ ازدواج بدون هم‌خانه شدن؛ چرا LAT رو به افزایش است؟
سبک زندگی مدرن، فشارهای ازدواج سنتی و تمایل به حریم خصوصی باعث شده ازدواج سبز به گزینه‌ای جذاب میان بسیاری از زوج‌ها تبدیل شود.
ازدواج سبز یا Living Apart Together نوعی رابطه پایدار است که در آن دو نفر عاشقانه در کنار یکدیگر هستند، اما آگاهانه تصمیم می‌گیرند زندگی روزمره خود را زیر یک سقف ادغام نکنند. آن‌ها شریک زندگی یکدیگر هستند، اما استقلال مکانی خود را حفظ می‌کنند. این مدل در سال‌های اخیر به‌ویژه میان نسل جوان اروپا محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
در این مدل، دو طرف معمولاً احساس می‌کنند که برای حفظ سلامت رابطه و کیفیت زندگی شخصی، لازم است حریم خصوصی و فضای فردی خود را داشته باشند. آن‌ها معتقدند فاصله فیزیکی باعث می‌شود هیجان و احترام متقابل حفظ شود و کمتر به درگیری‌های روزمره و فرسایشی زندگی مشترک دچار شوند.
یکی از انگیزه‌های اصلی انتخاب این سبک رابطه، تجربه‌های ناموفق قبلی یا ترس از ازدواج‌های سنتی است. بسیاری از افراد که پس از طلاق یا رابطه‌های سخت دوباره وارد یک رابطه می‌شوند، ترجیح می‌دهند استقلال خود را از دست ندهند و مدل LAT برای آن‌ها بهترین گزینه است.
از نگاه جامعه‌شناسان، ازدواج سبز نوعی واکنش مدرن به فشارهای زندگی مشترک کلاسیک است. در دنیایی که کار، مهاجرت و مشغله‌های روزافزون افراد را به سمت استقلال بیشتر سوق داده، LAT به زوجین اجازه می‌دهد بدون تنش‌های زندگی زیر یک سقف، پیوند عاطفی محکمی داشته باشند.
با این حال، این مدل انتقادهایی نیز دارد. برخی معتقدند فاصله زیاد میان زوجین می‌تواند مانع صمیمیت عمیق یا تشکیل خانواده پایدار شود. همچنین در برخی موارد، این سبک باعث دوگانگی هویتی و عدم اطمینان نسبت به آینده رابطه می‌شود.
در کشورهایی مانند انگلیس، هلند و سوئد ازدواج سبز نوعی سبک زندگی پذیرفته‌شده است و حتی برخی حقوق اجتماعی مشترک در قالب پارتنرشیپ برای این افراد در نظر گرفته می‌شود. اما در بسیاری از کشورها، ازجمله ایران، این نوع رابطه فاقد هرگونه پشتوانه قانونی است و نه خانواده و نه نهادهای رسمی آن را به‌عنوان ازدواج یا شکل رسمی زندگی مشترک نمی‌پذیرند.
در نتیجه، ازدواج سبز انتخابی است که مزایا و چالش‌های خود را دارد؛ جذابیت آن در آزادی، استقلال و حفظ حریم خصوصی است و نقطه ضعفش در نداشتن امنیت قانونی، پشتوانه خانوادگی و ساختار مشخص برای آینده. هرچند این مدل در جهان مدرن رو به افزایش است، اما هنوز فاصله زیادی با پذیرش عمومی در فرهنگ‌هایی مانند ایران دارد.