قتل تلخ مدرس دانشگاه تهران توسط همسرش

 گزارش‌ها حاکی از آن است که زهرا قائمی، یکی از مدرسین و اعضای گروه آموزشی مطالعات زنان و خانواده دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، توسط همسر خود به قتل رسیده است. این حادثه تلخ، روز شنبه ۱۹ مهرماه ۱۴۰۴، رخ داده است. جزئیات این واقعه نشان می‌دهد که خانم قائمی اهل تهران بوده و توسط همسرش خفه شده و جان باخته است.

بحران خاموش خشونت خانگی؛ درسی از یک فاجعه اجتماعی

در روزگار ما، اخبار مربوط به خشونت خانوادگی بیش از پیش شنیده می‌شود؛ خشونتی که نه‌تنها در اقشار پایین‌دست جامعه، بلکه در میان تحصیل‌کردگان و نخبگان نیز بروز پیدا می‌کند. وقوع چنین رویدادهایی نشان می‌دهد که تحصیلات بالا یا موقعیت اجتماعی لزوماً به معنای مصونیت از بحران‌های عاطفی، روانی یا رفتاری نیست.
آنچه در پس این اتفاقات تلخ پنهان است، کمبود گفت‌وگو، ضعف مهارت‌های ارتباطی و ناتوانی در مدیریت خشم و تعارض در زندگی مشترک است.

دلایل بروز خشونت در خانواده‌ها

کارشناسان حوزه روان‌شناسی اجتماعی معتقدند که ریشه بسیاری از خشونت‌ها در احساس ناکامی، کنترل‌گری، اضطراب‌های مزمن و فشارهای اقتصادی نهفته است. در بسیاری از موارد، افراد به‌جای مراجعه به روان‌درمانگر یا مشاور خانواده، مشکلات خود را در فضای سکوت، سوءتفاهم و سرکوب احساسات انباشته‌شده پنهان می‌کنند تا روزی در قالب انفجار خشونت بروز پیدا کند.
در چنین شرایطی، نبود فرهنگ مراجعه به روان‌شناس و کم‌توجهی به سلامت روان، زمینه‌ساز فجایع جبران‌ناپذیری می‌شود.

اهمیت آموزش مهارت‌های زندگی

متخصصان تأکید می‌کنند که باید آموزش مهارت‌های زندگی، کنترل خشم و گفت‌وگوی سالم از دوران مدرسه آغاز شود.
بسیاری از افرادی که مرتکب خشونت می‌شوند، هرگز یاد نگرفته‌اند چگونه احساسات منفی خود را به شیوه‌ای منطقی و انسانی بیان کنند.
توسعه فرهنگ گفت‌وگو، مشاوره قبل و بعد از ازدواج، و فراهم‌کردن دسترسی آسان و بی‌هزینه به خدمات روان‌شناختی، از مهم‌ترین ابزارهای پیشگیری از خشونت‌های خانوادگی است.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

رخدادهایی از این دست، هشداری جدی برای جامعه است تا نگاه خود را به سلامت روان و روابط خانوادگی تغییر دهد.
ما به‌جای تمرکز بر مجازات پس از حادثه، باید به پیشگیری، آموزش و درمان زودهنگام بیندیشیم.
هیچ رابطه‌ای نباید به نقطه‌ای برسد که خشم، نفرت یا احساس مالکیت، جای عشق و احترام را بگیرد.
تغییر از درون جامعه آغاز می‌شود؛ از خانواده‌هایی که گفت‌وگو را جایگزین سکوت، و درک را جایگزین خشونت می‌کنند.