کارگران زیر بار فشار اقتصادی؛ وقتی حقوق فقط کفاف اجاره را می‌دهد

شرایط اقتصادی این روزها کارگران ایرانی را در وضعیتی دشوار قرار داده است. با وجود تلاش‌های فراوان برای چرخاندن زندگی، فشار تورم و هزینه‌های رو به افزایش، بخش قابل توجهی از درآمد آنها را می‌بلعد. اجاره‌بها و خیلی از هزینه های دیگر کارگران به مرز بحران رسیده و سفره کارگران روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود.

سهم بالای مسکن از درآمد کارگران

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که کارگران با آن مواجه هستند، هزینه بالای مسکن است. طبق آمارها، در برخی شهرهای بزرگ بیش از ۶۰ درصد درآمد یک کارگر تنها صرف اجاره خانه می‌شود. این یعنی بخش بزرگی از حقوق قبل از رسیدن به پایان ماه خرج شده و برای سایر مخارج چیزی باقی نمی‌ماند.

تورم و گرانی کالاهای اساسی

علاوه بر مسکن، گرانی مواد غذایی، پوشاک و سایر کالاهای اساسی نیز فشار مضاعفی بر کارگران وارد کرده است. در بسیاری از خانواده‌ها، مصرف گوشت قرمز و حتی مرغ کاهش یافته و بسیاری از نیازهای اولیه به کالای لوکس تبدیل شده است.

مشکلات درمان و آموزش

هزینه‌های درمانی و آموزشی نیز به چالشی جدی برای خانواده‌های کارگری تبدیل شده است. بسیاری از آنها توان پرداخت هزینه‌های درمانی یا آموزش فرزندان را ندارند و ناچارند از کیفیت آموزش و سلامت خانواده بگذرند.

نبود امنیت شغلی

افزون بر مشکلات اقتصادی، نبود امنیت شغلی هم دغدغه‌ای همیشگی برای کارگران است. بسیاری از آنها با قراردادهای موقت و روزمزد کار می‌کنند و هر لحظه نگران از دست دادن شغل خود هستند. این وضعیت استرس و اضطراب زیادی به زندگی آنها وارد می‌کند.

کاهش قدرت خرید

با وجود افزایش سالانه حقوق، سرعت رشد تورم بسیار بیشتر است و همین امر باعث شده قدرت خرید کارگران کاهش یابد. مقایسه سبد معیشت با حقوق نشان می‌دهد که بخش زیادی از نیازهای اساسی کارگران برآورده نمی‌شود.

تأثیر بر کیفیت زندگی

تمام این شرایط سبب شده کیفیت زندگی کارگران کاهش یابد. بسیاری از آنها از تفریحات، مسافرت و حتی خریدهای ضروری صرف‌نظر می‌کنند تا بتوانند تنها نیازهای اولیه مثل خوراک و مسکن را تأمین کنند.

ضرورت اقدام فوری

کارشناسان اقتصادی معتقدند که دولت و مسئولان باید فکری اساسی برای بهبود وضعیت کارگران کنند. افزایش واقعی حقوق متناسب با تورم، کنترل اجاره‌بها و حمایت‌های معیشتی می‌تواند بخشی از مشکلات آنها را کاهش دهد.

لزوم سیاست‌های حمایتی

ایجاد مسکن کارگری، اعطای وام‌های کم‌بهره و توسعه بیمه‌های درمانی از جمله اقداماتی است که می‌تواند بار زندگی را از دوش کارگران سبک‌تر کند. حمایت از تولید و ایجاد شغل پایدار نیز گامی مهم برای کاهش فشارهای اقتصادی خواهد بود.

چشم‌انداز آینده

اگر این مشکلات حل نشود، نارضایتی‌های اجتماعی افزایش خواهد یافت و طبقه کارگر که موتور محرک اقتصاد کشور است، توان ادامه فعالیت را از دست خواهد داد. توجه به معیشت این قشر به معنای تضمین پویایی اقتصاد و آرامش اجتماعی است.