فساد، نزاع و استعفا؛ سقوط مدیریت شهری در شورای ششم گرگان
دوره ششم شورای شهر گرگان به جای پیشرفت شهری، به صحنه جنگ قدرت، اتهامات فساد و ناکارآمدی تبدیل شد. با دستگیری شهردار و دو عضو شورا، استعفای گسترده و فلج کامل مدیریت، این شورا به نمادی از بحران حکمرانی محلی بدل گشت.
دوره ششم شورای اسلامی شهر گرگان که با آرای مردم برای پیشبرد توسعه شهری انتخاب شده بود، به یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ مدیریت این شهر تبدیل شد. این شورا به جای تمرکز بر خدمات‌رسانی، صحنه درگیری‌های سیاسی و اختلافات شخصی شد.
ماجرا از همان ابتدا با شوکی بزرگ آغاز گردید: شهردار منتخب و دو عضو شورا به اتهامات سنگین اختلاس و ارتشا دستگیر شدند. این رویداد نه تنها اعتماد عمومی را مخدوش کرد، بلکه شورا را در وادی بحران رهبری فروبرد. در آن مقطع، هیچ یک از اعضا تمایلی به پذیرش مسئولیت هدایت شورا و شهرداری نشان نمی‌دادند.
در این شرایط بحرانی، استانداری گلستان وارد عمل شد و با معرفی سیدمحمدرضا سیدالنگی - معاون وقت عمرانی استانداری - به عنوان شهردار جدید موافقت گردید. وی با کسب ۹ رأی موافق اعضا، مسئولیت هدایت شهرداری را در اوج آشفتگی بر عهده گرفت.
همزمان، تغییرات پیاپی در ترکیب اعضای شورا وضعیت را پیچیده‌تر کرد. منتخب اول مردم گرگان با استعفا برای شرکت در انتخابات مجلس، جای خود را به علی‌البدل داد و سومین عضو جایگزین نیز به شورا راه یافت. این تغییرات مکرر، انسجام شورا را تضعیف کرد.
حامیان اولیه شهردار جدید به سرعت به مخالفان تبدیل شدند. کمتر از دو ماه پس از شروع کار سیدالنگی، جبهه مخالفتی قوی در شورا شکل گرفت که عملاً امکان هرگونه همکاری مؤثر را سلب نمود.
شهرداری گرگان در این دوره با محدودیت‌های بی‌سابقه‌ای مواجه شد. حتی برای خرید اقلام ساده‌ای مانند تخم‌مرغ برای صبحانه کارکنان یا کافور برای غسل اموات، می‌بایست فرآیند طولانی تصویب در شورا و کمیته انطباق طی می‌شد. این بوروکراسی خفقان‌آور، کارایی مدیریت شهری را به حداقل رساند.
در میانه این بحران‌ها، شهرداری تلاش کرد با اقدامات فرهنگی مانند برگزاری جشن‌های نیمه شعبان، مراسم غدیر و برنامه‌های اربعین، وجهه فرهنگی شهر را حفظ کند. اما این اقدامات نتوانست رضایت عمومی را جلب نماید.
اعضای شورا که دغدغه اصلی‌شان کسب آراء در انتخابات آینده بود، به جای حمایت از پروژه‌های شهری، به ایجاد محدودیت برای شهردار پرداختند. این رویکرد، مدیریت شهری را عملاً فلج کرد.
پروژه‌های عمرانی مهمی مانند سورتمه شهربازی متوقف ماند و معاونان شهردار نتوانستند پروژه‌ها را به موقع به پایان برسانند. فشارهای شورا به حدی افزایش یافت که سرانجام سیدالنگی استعفا داد.
پیش از استعفای رسمی، تغییرات گسترده‌ای در مدیریت شهری صورت گرفت. مجید طاهری - شهردار سابق منطقه یک - به معاونت توسعه مدیریت منصوب شد و راه برای سرپرستی وی هموار گردید.
با انتصاب طاهری به عنوان سرپرست شهرداری، پروژه‌های نیمه‌تمام مانند پل عدالت ۸۸ و پل قلعه حسن که در دوره قبلی ۹۰ درصد پیشرفت داشتند، به نام مدیریت جدید به بهره‌برداری رسیدند. این اقدام هوشمندانه، دستاورد مصنوعی برای اعضای شورا ایجاد کرد.
آرامش موقت نیز دوام نیاورد. انتخابات هیئت رئیسه برای سال پایانی به دلیل اختلافات عمیق به تعویق افتاد و جلسات متعدد بدون نتیجه پایان یافت. در نهایت، صفرعلی پایین‌محلی که ریاست پرحاشیه سال اول را بر عهده داشت، مجدداً به ریاست انتخاب شد.
این بی‌ثباتی منجر به استعفای حجت مقسم - یکی از اعضای عدالت‌خواه شورا - گردید. این پنجمین تغییر در ترکیب اعضای شورای ششم بود که عمق بی‌ثباتی را نشان می‌داد.
دوره ششم شورای شهر گرگان به نمونه‌ای از ناکارآمدی مدیریت محلی تبدیل شده است. بزرگان استان از جمله آیت‌الله نورمفیدی نماینده ولی فقیه در گلستان، بر ضرورت اصلاح فوری این وضعیت تأکید کرده‌اند. این شورا تنها چند ماه فرصت دارد تا با عبور از کشمکش‌های سیاسی، به خدمت‌رسانی به مردم بازگردد.