گذار از خودکفایی ناکارآمد؛ جنوب هند چگونه به قطب تولید تبدیل شد؟
اکوایران: ایالت‌های جنوبی هند با اعمال تخفیف‌های مالیاتی و تسریع در توسعه زیرساخت‌ها، درحال جذب تولیدکنندگان هستند و از تلفن‌های همراه آیفون گرفته تا توربین‌های جت را تولید می‌کنند؛ به‌طوری که به‌نظر می‌رسد این کشور گام‌های معناداری را برای تبدیل شدن به قطب تولید جهانی برمی‌دارد.
6 ماه پس روی کار آمدن دونالد ترامپ در ایالات متحده، چشم‌انداز تجارت جهانی هرگز تا این اندازه نامطمئن نبوده است. در شرایطی که تولیدکنندگان در حال بررسی ترک چین به‌دلیل افزایش تعرفه‌های تجاری ایالات متحده هستند، هند به‌دنبال بهره‌برداری از تغییر ساختار احتمالی در زنجیره‌های تامین است. این درحالی است که ارتشی از کارگران جوان و دستمزدهایی که تنها بخشی از دستمزدهای سایر قدرت‌های تولیدی آسیاست، به نفع این کشور عمل می‌کند.
تسهیل مسیر سرمایه‌گذاری با سیاست‌های حمایتی
بر اساس گزارشی از بلومبرگ، بخش عمده‌ای از سرمایه‌گذاری‌های جدید هند تاکنون به‌سمت ایالت‌های جنوبی مرفه‌تر و صنعتی‌تر این کشور حرکت کرده است. مقامات محلی هند نیز همه تلاش خود را برای استقبال از تازه واردین می کنند؛ از جمله «تسریع پروژه‌های زیرساختی» و «ارائه مشوق‌های مالیاتی» که می‌تواند به هند کمک کند تا از شهرت خود به‌عنوان مکانی دشوار برای کسب‌وکار رهایی یابد.
عبور هند از تجربه خودکفایی ناکارآمد
توسعه یک بخش تولید قوی هدفی دیرینه برای هند بوده است که بسیاری از رهبران نتوانستند به آن دست یابند. در سال‌های ابتدایی پس از استقلال از حکومت بریتانیا، جواهر لعل نهرو، نخست‌وزیر هندوستان ایجاد کشوری خودکفا را در اولویت قرار داد که هر آنچه مصرف می‌کند را تولید می‌کند. نتیجه اما اقتصادی بسته بود که به‌خاطر کالاهای بی‌کیفیت شناخته می‌شد. اصلاحات در دهه 1990 سبب کاهش مالیات و تعرفه‌ها، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تحریک رشد اقتصادی شد، ولی اقتصاد هند همچنان به خدماتی مانند تکنولوژی اطلاعات و خدمات مالی وابسته بود.
کمپین «ساخت هند» نارندرا مودی، نخست‌وزیر هندوستان در سال 2014 با هدف تامین یک‌چهارم اقتصاد از طریق تولید تا سال 2025 آغاز شد. اما در سال مالی منتهی به مارس 2024، این بخش همچنان تنها 17.3 درصد از تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می‌دهد که در عمل نسبت به یک دهه قبل بدون تغییر مانده بود.
ایالت‌های جنوبی؛ پیشگام توسعه صنعتی در هند
این روند ملی اما پیشرفت در برخی از ایالت‌های جنوبی این کشور را تحت الشعاع قرار داده است. ایالت «تامیل نادو» به هدف 25 درصدی نارندرا مودی نزدیک است. گرچه این ایالت تنها 6 درصد از جمعیت هند را در خود جای داده است، اما به گفته وزیر صنعت و سرمایه گذاری آن، تامیل نادو بیش از هر ایالت دیگری در کشور کارخانه دارد، که ثمره دهه‌ها اولویت دادن به آموزش، توسعه زیرساخت‌ها و سیاست‌های مناسب برای کسب‌وکار است.
این منطقه بیش از 40 درصد از صادرات لوازم الکترونیک و تقریبا نیمی از وسایل نقلیه موتوری و قطعات خودروی هندوستان را تولید می‌کند. به گفته نیلاکانتان آی اس، کارشناس تحلیل داده و نویسنده کتاب «جنوب در مقابل شمال: شکاف بزرگ هند»، تولید هند به شدت در بخش شبه جزیره‌ای کشور متمرکز است، اما هرچه در زنجیره ارزش محصولات تولیدی بالاتر می‌رویم، این تمرکز حتی بیشتر به سمت جنوب متمایل می‌شود.
اما با ثروتمندتر شدن ایالت‌های جنوبی، نارضایتی درباره سهم نامتناسب آن در خزانه مالیاتی کشور رو به افزایش است. حزب ملی‌گرای بهاراتیا جاناتای نارندرا مودی در این بخش از کشور نفوذ کمتری دارد.ایالت‌ها در این بخش خواستار حمایت بیشتر از زبان‌های محلی هستند و علیه پیشنهادهای دولت برای تغییر ترکیب مجلس سفلای پارلمان به گونه‌ای که نفوذ آنها را کاهش دهد، اعتراض می‌کنند.
هوسور؛ از شهر فیل‌ها تا قطب نوآوری صنعتی
چند دهه پیش، هوسور، در شمال غربی تامیل نادو، محل استقرار تعداد انگشت‌شماری از تولیدکنندگان قدیمی مانند شرکت تیتان، بزرگ‌ترین ساعت‌ساز هند، و شرکت اشوک لیلند، تولیدکننده کامیون‌های رایج در این کشور بود. امروز اما این شهر در قلب اقتصاد تولیدی هند قرار گرفته است. این شهر اکنون محل استقرار کارخانه‌ای است که شرکت «اولا الکتریک موبیلیتی» آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین کارخانه تولید اسکوترهای برقی در جهان معرفی می‌کند. در جنوب‌شرقی این شهر، شرکت «تاتا الکترونیکس» در حال ساخت یک مجتمع عظیم برای تولید آیفون است؛ آن هم در زمینی که پیش‌تر محل عبور فیل‌ها بوده است.
سرمایه‌گذاری بزرگ در صنعت هوافضا
در همین‌جا بود که شرکت اینترنشنال ایروسپیس منیوفکتورینگ (International Aerospace Manufacturing ) که یک سرمایه‌گذاری مشترک میان شرکت هندوستان آیروناتیکس و شرکت رولزرویس است، تصمیم گرفت مجتمع کارخانه‌ای به ارزش ۸۵۰ میلیون روپیه احداث کند تا تولید توربین‌های جت و سایر قطعات هوافضا برای هواپیماهای غیرنظامی و نظامی را گسترش دهد. مدیرعامل این سرمایه‌گذاری مشترک می‌گوید، یکی از دلایل اصلی انتخاب شهر هوسور، سهولتی بود که دولت ایالت تامیل نادو در هموارسازی مسیر فراهم کرد. به گفته او، این شرکت قصد دارد 2 میلیون روپیه دیگر در طول چند سال آینده برای گسترش ظرفیت خود سرمایه‌گذاری کند؛ به طوری که سه سال دیگر هر هواپیمایی که با آن پرواز می‌کنید، قطعاتی از این کارخانه را در خود دارد.
چالش وابستگی به قطعات چینی
اما باوجود گام‌هایی که جنوب هند برای تبدیل شدن به یک قطب تولید جهانی برداشته است صاحبان کارخانه می‌گویند، هنوز یک نقص اساسی وجود دارد: حتی در حالی‌که کارخانه‌ها در هند هستند، همچنان به قطعات و مواد وارداتی از چین وابسته‌اند. با اینحال تولیدکنندگان امیدوارند بتوانند آن را کاهش دهند.