چالش بزرگ پرسپولیس در خط حمله: گل زدن نه، ایجاد شانس گل

در واقع همین که علیپور هر سه گل خود را از پشت محوطه جریمه به ثمر رسانده نشان‌دهنده آن است که او شانس‌های زیادی برای گلزنی نداشته است. البته همین علیپور در بازی مقابل فولاد یک موقعیت مسلم گلزنی را از داخل شش قدم از دست داد اما در نهایت آنچه مشخص است اینکه پرسپولیس در گلزنی مشکل چندانی ندارد و بیشتر باید دنبال بهبود شرایطش در خلق موقعیت و راه‌های رسدین به گل باشد.

البته طبیعی است که علیپور نیاز به جانشین یا حتی مکمل در برخی بازی‌ها دارد و باید گزینه تمام‌کننده دیگری در اسکواد تیم باشد که در صورت ناکارآمدی یا روی فرم نبودن علیپور جای او را بگیرد یا حتی کنارش یا با فاصله پشت سرش بازی کند اما مشکل اصلی پرسپولیس در فاز حمله خلق موقعیت گل است.

واقعیت این است که پرسپولیس خیلی سخت موقعیت گل می‌سازد چراکه شرایط و توانایی دیکته کردن بازی خودش بر حریفش را ندارد. فاصله خطوط تیم هاشمیان در زمان تصاحب توپ نسبتاً زیاد است و بین خط حمله و خط میانی فاصله‌ای وجود دارد که باعث می‌شود تیم آن‌قدر که باید نتواند حریفش را تحت فشار بگذارد.

در واقع طی چهار بازی گذشته خیلی سخت می‌توانید حتی 5دقیقه طوفانی را در جریان بازی‌های پرسپولیس پیدا کنید که سرخ‌ها روی دروازه حریف خیمه زده و تیم مقابل را بشدت تحت فشار گذاشته باشند. در تیم هاشمیان با وجود بازیکنان خلاقی مثل بیفوما، عالیشاه و اورونوف خلاقیت آنقدر نیست که در صورت بازی بسته و دفاعی حریفان روزنه‌ای پیدا شود ضمن اینکه کارهای ترکیبی در یک‌سوم تهاجمی تیم خیلی کم انجام می‌شود یا غالباً ناقص بوده است.

در چنین شرایطی پرسپولیس در چهار بازی قبلی فقط سه گل زده که این آمار با ذات تهاجمی سرخ‌ها و فلسفه تاریخی این باشگاه منافات دارد و این تیم در فاز حمله اصلاً شبیه پرسپولیس زلزله سال‌های دور نیست.