تماشای ۳ نسلِ شعری ایران به آثار احمد عزیزی

 احمد عزیزی فقط شاعری بزرگ نبود، ما شاعران بزرگ در روزگارمان کم نداریم، آنچه احمد عزیزی را از بسیاری دیگر از رفقا و همراهانش در شعر انقلاب متمایز می کرد، جریان سازی او بود، اگرچه عزیزی در ابتدای راه شعر خود از بسیاری بزرگان تاثیر پذیرفته بود، اما تقریبا از اواخر دهه شصت و میانه های دهه هفتاد دیگر عزیزی خود جریان ساز گونه ای از شعر در روزگار ما بود که بسیاری به پیروی از او و پشت سرش به حرکت در آمده بودند‌ و برای همین است که اگر او امروز در میان ما نیست اما برکات شعرش همچنان تا همیشه باقی خواهد بود.

برای بررسی این نقش و این جریان سازی به سراغ 3 شاعر خوب کشورمان از 3 نسل مختلف رفته ایم، علی موسوی گرمارودی که نسل پیش از احمد عزیزی محسوب می شود، مصطفی محدثی خراسانی که همراه و همسن و سال و رفیق دیرینه اوست و در نهایت محمد مهدی سیار شاعری از نسل جوان شعر انقلاب و از جوشش های ادبی این سال ها که آثارش بسیار مورد توجه بوده و هست.

کشف های شگفت انگیز

دکتر علی موسوی گرمارودی، شاعری پیشکسوت و پژوهشگر، مهمترین مولفه شعری احمد عزیزی را مولفه خلاقیت و استعداد متفاوت او می داند و توضیح می دهد: استعداد و خلاقیت عزیزی را باید در ابعاد مختلف مطرح و تماشا کرد، او شاعر و انسان بسیار با استعدادی بود، از نظر فنی من اوزان عروضی و روانی شعر او را بسیار می پسندم، ‌دو نکته ای که ریشه در همان خلاقیت خاصش داشت، مرحوم عزیزی اوزانی را انتخاب می کرد که ظرفی مناسب برای مفهوم و زبان خاص او بود و همین دقیقا عاملی شد که بسیار روان می سرود.

او می افزاید: عنصر خلاقیت در شعر عزیزی به نگاه و ذهن این شاعر هم مرتبط بود، ما تصاویر فوق العاده ای از او در شعری به یاد داریم که کشف خودش بود، کشفی گاه شگفت انگیز که ریشه در جهش های ذهنی عزیزی داشت.

گرمارودی در پایان تاکید می کند: احمد عزیزی را ما شاعری آیینی می شناسیم، بسیاری از شعرهای او در مدح و رثای معصومین علیهم السلام بود، امیدوارم با آن بزرگان محشور باشد.

پشتوانه شعر عزیزی

مصطفی محدثی خراسانی مهمترین کار عزیزی را احیای قالب مثنوی با زبانی متفاوت و نگاهی خلاقانه می داند. او می گوید: عزیزی به معنی تمام کلمه شاعر بود، به خاطر دارم در یک شب تا صبح نزدیک 500 بیت شعر سرود، ذهنش آنقدر آماده و خلاق و زبانش صیقل خورده بود که غیرمرتبط ترین مفاهیم و تصاویر را به آشناترین شکل کنار هم قرار می داد. ترکیب می ساخت ، بدیع بود و زیبا می سرود.

سردبیر سابق مجله شعر می افزاید: صرف خلاقیت البته همه می دانیم که کافی نیست، احمد عزیزی شاعری پرمطالعه و عمیق بود، پشتوانه شعرش غور و عشق به مطالعات مذهبی و عرفانی بود و این نکته ای است که باید در مورد عزیزی توجه داشته باشیم و شاعران جوان بدانند که با روزمرگی نمی توان شاعری بزرگ شد، عزیزی بزرگ بود چون بزرگ می اندیشید و دانسته هایش محصول سال ها مطالعه بود.

شاعری جریان ساز

دکتر محمد مهدی سیار، شاعر جوان و خوش اخلاق کشورمان هم دقیقا مهمترین برکت حضور عزیزی برای شعر انقلاب را همین جریان سازی می داند و می گوید: ما شاعران انگشت شماری داریم که در کنار سرایش شعر و اقبال عمومی خود دارای سبکی خاص هستند، این سبک نه فقط در زبان بلکه در نگاه و ساخت واژگانی و اندیشه شاعر نمود دارد.

او می افزاید: عزیزی شاعری صاحب سبک بود، او با سبک متمایز خود روحی دیگر به کالبد قالبی کهن به نام مثنوی دمید، او در روزگار سلامت جسم از پرطرفدارترین شاعرانی بود که نامش برای شلوغ شدن یک شب شعر کافی بود،‌به قول امروزی ها اگر بود فالووران و پیروان بسیاری داشت.