ورزش و اخلاق؛ لازم و ملزوم یکدیگرند

حشمت اله سلطانی؛  اخلاق و ارزش؛ مقوله‌ای است که اگر در ورزش نباشد و یا کمرنگ و سطحی، یا شعارگونه و برای خالی نبودن عریضه باشد، به این معنا که تکلیف از روی ورزشکار؛ ساقط شود فضای ورزشی و ورزشکاران را به تدریج در زنجیرهایی از مهملات، بیهوده بودن ها، نتایج ناگوار در رفتارهای اجتماعی و تسری بد اخلاقی ها به سطح جامعه، به ویژه در نسل جوان، گرفتار می کند.

اینگونه اگر به جامعه ورزشی نگاه کنیم؛ جامعه‌ای ضد پویایی، ضد انسانی و متضاد خواهیم داشت که پیوسته به سمت تزلزل پیش می‌روند.

جامعه ورزشی که معمولاً جامعه جوان است؛ پر انرژی، متحرک، قدرتمند، سالم و سازنده و اثرگذار است؛ بنابراین الگوپذیری از چنین جامعه‌ای، کاملاً طبیعی و گرایش جوانان به سمت آن، بدیهی است.

در صورتی که جامعه ورزشی؛ جامعه ای باشد که به  اخلاق  و رفتار درست توجه نمی کند، برای مبنای  دین  و اخلاق؛ ارزش قائل نمی شود، بی‌گمان سایر گروه ها را رو به انحطاط خواهد برد و خیل عظیمی از جوانان این مرز و بوم را وارد فضای مسموم خواهد کرد که گریز از آن تقریباً محال و با دشواری‌های بسیاری همراه است.

ورزش؛ به عنوان یک کالای اقتصادی و فرهنگی و یک پیام سیاسی، نشانگر نوع فرهنگ، اقتدار اجتماعی، پویش درونی و  انقلاب  ارزشی به تمام معنا، باید محیط کاملاً سالم، قابل اعتماد، پیشرونده و متحول داشته باشد؛ وگرنه راهی خواهد بود که پایان آن، تباهی است.