دعوای پول‌های مفت در استقلال و پرسپولیس!
به گزارش سرویس لیگ برتر فرتاک ورزشی، دعوای عجیبی در گرفته بین وزیر ورزش و مدیرعامل پیشین استقلال؛ از یک سو گودرزی شأن و جایگاه یک عضو کابینه دولت را رعایت نمی‌کند و خیلی جزیی و نالازم درگیر می‌شود، از سوی دیگر هم افشارزاده که حالا دیگر موقعیت خودش را در گرو به دست آوردن دل وزیر نمی‌بیند، بر خلاف گذشته رودرروی او می‌ایستد و با لحنی تند علیه وی بیانیه صادر می‌کند.
طبعا هیچ‌کجای این دعوا زیبنده نیست و چنگی به دل نمی‌زند، اما بدون تعارف تکان‌دهنده‌ترین فراز آن جایی است که دو طرف بی‌محابا در مورد پول‌های هنگفت دور ریخته شده در فوتبال ایران سخن می‌گویند. از یک سو گودرزی سوال می‌کند چرا استقلالی‌ها با بازیکن 150میلیونی قرارداد 900میلون تومانی بسته‌اند و از سوی دیگر افشارزاده به جای توضیح در مورد چنین قراردادی، توپ را به زمین رقیب دیرینه می‌اندازد و برای وزیر می‌نویسد پرسپولیسی‌ها هم چند فقره از این پول‌های نا به جا پرداخت کرده‌اند!
به طور کلی یک شیوه استدلال غلط و رایج در جامعه ایرانی آن است که آدم‌ها به جای پذیرفتن اشتباهی که انجام داده‌اند، آن را با تکرار شدن اشتباه مزبور توسط دیگران توجیه می‌کنند. مثلا اگر از کسی در مورد زیاده‌روی در مصرف آب سوال کنی، به احتمال زیاد خواهد گفت: «ای بابا، فلانی که هزار برابر بیشتر مصرف می‌کند!»
با فراگیر شدن چنین استدلالی، به تدریج انبوهی از کج‌روی و خطا جامعه را پر می‌کند و هیچ‌کس هم زیر بار پذیرش اشتباه و تلاش برای تصحیح آن نمی‌رود. این عین اتفاقی است که برای افشارزاده افتاده؛ از طرف می‌پرسند طبق کدام قاعده و منطق رقم قرارداد فرشید باقری و کنعانی‌زادگان را شش برابر کرده و به امین حاج‌محمدی بیشتر از یک میلیارد تومان پول داده، او هم برای دفاع از خودش، راجع‌به بازیکنان اوکراینی پرسپولیس و ورود شائبه‌دارشان به فوتبال ایران حرف می‌زند! بله؛ پرسپولیسی‌ها بیشتر از دو و نیم میلیارد تومان خرج جذب چهار بازیکن خارجی کرده‌اند که حداقل سه تای آنها تا به حال نتوانسته‌اند از چنین رقمی دفاع کنند، اما آیا اشتباه پرسپولیس، مجوزی برای آن است که استقلالی‌ها یا مسوولان دیگر باشگاه‌ها هم اشتباه کنند؟ راستی چطور افشارزاده به عنوان یک مدیر باتجربه از حضور ارزان‌قیمت و موفق بازیکنانی مثل انصاری، طارمی و نوراللهی در پرسپولیس درس نگرفته و فقط داستان اوکراینی‌ها را دیده است؟
در میان اخبار
آنچه از دل این دعوا بر جا می‌ماند، صرفا اثبات دوباره این حقیقت تلخ است که در فوتبال نیمه‌دولتی ایران هم مثل خیلی از حوزه‌های دیگر، کوهی از اسکناس به شکل مفت و مجانی تباه می‌شود؛ پول‌هایی که تنها حاصل‌شان، هرچه چرب‌تر شدن سبیل واسطه‌های بی‌مقدار، اما ثروتمند است.
منبع: بانک ورزش
