یکی از سورپرایزهای لیست اخیر تیم ملی، دعوت کارلوس کیروش از کاوه رضایی بوده است.این اتفاق پس از آن رخ داد که کاوه مدتها برای حضور در تیم ملی به آب و آتش زد. او هرگز عطش فوقالعادهاش را برای به تن کردن پیراهن تیم اول ایران پنهان نکرد و اصلا گفته میشود فصل گذشته به همین علت حضور در استقلال را برگزید.
در ابتدای لیگ شانزدهم رضایی به طور همزمان از پرسپولیس و استقلال پیشنهاد داشت، اما حضور در جمع آبیپوشان را انتخاب کرد و در این مورد شایعه شد روابط خوب منصوریان با کارلوس کیروش باعث شده بود کاوه استقلال را به عنوان پلی برای رسیدن به تیم ملی در نظر بگیرد.
این شایعات به ویژه زمانی به اوج رسید که اواسط فصل گذشته علیرضا منصوریان در یکی از نشستهای خبریاش به صراحت گفت: «از دوست و برادر عزیزم آقای کیروش تقاضا میکنم کاوه رضایی را به تیم ملی دعوت کند.» با این وجود باز هم خبری نشد و رضایی به پیراهن سفید تیم ملی دست نیافت.
در آغاز فصل جدید اما کاوه استراتژیاش را عوض کرد. او که دوست داشت به هر قیمتی ملیپوش شود و مسیر لیگ داخلی را به این منظور ناهموار میدید، نهایتا راهی اروپا شد و به شارلووای بلژیک پیوست. کاوه اگرچه به خاطر این انتخاب تحت فشار برخی انتقادها قرار گرفت، اما آنقدر برای این تیم خوب کار کرد که بالاخره به آرزوی دیرینهاش رسید و چشم کیروش را گرفت. او تا اینجا با به ثمر رساندن سه گل برای شارلووا نقش مهمی در بالانشینی این تیم داشته است.
رضایی که این روزها به یکی از مهرههای ثابت و کلیدی سرمربی شارلووا تبدیل شده، با فرمول موفقی که در پیش گرفت نشان داد وقتی یک برند معتبر سرمربی تیم ملی باشد، برای رسیدن به هدف «سماجت» بیش از «رفاقت» جواب میدهد. از سوی دیگر کیروش بار دیگر در پرونده کاوه رضایی ثابت کرد بازی کردن ستارههای ایرانی در لیگهای اروپایی از دید او یک امتیاز غیرقابل چشمپوشی است؛ درست مثل علیرضا جهانبخش که تا وقتی در ایران توپ میزد به تیم ملی دعوت نمیشد، اما به محض حضور در اروپا به عضو ثابت تیم ملی تبدیل شد و هنوز هم فیکس تیم کارلوس است.