،یکی از این گزارههای کلیشهای فوتبال ایران اما عبارت ضعیفترین کرهجنوبی تاریخ است.
یعنی 20سال است ما داریم یک ضرب این اصطلاح را میشنویم. در جام ملتهای 2000آسیا که با جلال طالبی به آنها باختیم منتقدان گفتند این ضعیفترین کره تاریخ بود و بعدها عینا همین عبارت برای کرهای که ایران را با امیر قلعهنویی و افشین قطبی شکست داد، تکرار شد. الان هم که ما در دو بازی چهار امتیاز از کره گرفتهایم و آنها را در زمین خودشان از کسب پیروزی عاجز گذاشتهایم، باز یک سری از دوستان، منتقدان و پیشکسوتان همان جمله قدیمی را تکرار میکنند و میگویند این ضعیفترین کره تاریخ بود،اما آیا واقعا این انصاف است؟ تیمی که این همه لژیونر در بالاترین سطح فوتبال اروپا دارد، چطور میتواند ضعیف و دست و پا بسته باشد؟ آیا امروز نباید کمی هم به تیم ملی ایران احترام بگذاریم و این فرض را در نظر بگیریم که شاید توانایی و مهارت بالای بازیکنان کشورمان مانع از موفقیت حریف چشمبادامی شده است؟ البته شاید بتوان از تدافعی بودن بیش از حد سبک بازی تیم ملی ایران به ویژه در همین مسابقه آخر انتقاد کرد، اما اینکه بخواهیم قدرت تیم حریف را کتمان کنیم، زیاد هم جالب نیست.
به امید اینکه تیم ملی در بازی امروز بتواند با اقتدار سوریه را شکست دهد تا منتقدینی که تنها دغدغه شان به چالش کشیدن کی روش است کمی بیشتر تامل کنند.