منصوریان ؛ از جهنم العین تا بهشت دوحه

علیرضا منصوریان بهتر از هر فرد دیگری می داند که پایان او در استقلال، رویا و آرزوی همیشگی اش در فوتبال بعد از شکست در العین آغاز شد و شکست سنگین در لیگ قهرمانان آسیا بود که به پایان خط رسیدن او در استقلال را رقم زد و در نهایت منتج به این شد که سه ماه بعد منصوریان از این تیم جدا شود.

سرمربی جوان فوتبال ایران بعد از نزدیک به 14 ماه دوری از فوتبال با یک تیم بحران زده به لیگ برگشت و نتوانست بحران این تیم را پایان دهد و در همان شرایط پا به نیم فصل گذشت؛ بعد از نیم فصل نیز شرایط برای او خیلی خوب نبود تا علیرضا پا به پلی آف مرگ و زندگی خود بگذارد؛ الکویت هر چند تیم خوبی است اما حریف دندان گیری برای او نبود و در نهایت برد برابر این تیم نتوانست خیلی به او کمک کند تا از لب تیغ دور شود تا سرنوشت منصوریان دوباره به یک دیدار آسیایی در خارج از خانه گره بخورد.

ذوب آهن در نیمه اول می توانست از حریف خود پیش بیفتد اما داور پنالتی قطعی را ندید و در ادامه دو گل وارد دروازه ذوبی ها شد تا تقریبا همه از صعود این تیم نا امید شوند اما قطعا در آن دقایق تنها علیرضا منصوریان با روحیه منحصر به فرد خود بود که نقشه صعود را می چید.

خرید خارجی او خیلی زود در شروع نیمه گل زد و ذوبی ها در ادامه توانستند گل های بعدی را به ثمر برسانند تا راهی مرحله بعدی مسابقات شوند و جهنم لیگ قهرمانان آسیا در العین، برای منصوریان به بهشت دوحه تبدیل شد.

منصوریان در این رقابت شایسته برد بود؛ همه آنهایی که از او شناخت دارند، به خوبی می دانند که او هیچ گاه از این صعود، از وقوع معجزه نا امید نشده و بیش از هر فرد و اتفاق دیگری، جلوتر از ضربه زیبای نژاد مهدی، سیو های رشید و تدارک خوب کارخانه، این برد برای علیرضا منصوریان است که دوباره در فوتبال ایران قد علم خواهد کرد.