همان مهاجمی که منتقدانش میگفتند به اندازه یک پای مهدی طارمی هم توانایی ندارد اما دیدیم که با گلهای بیشتری نسبت به او آقای گل شد و حالا هم امید اول قرمزهاست مقابل دروازه حریفان. هر چه از تمرینهای پرسپولیس میگذرد، علیپورِ آمادهتری را میبینیم و مهمتر اینکه او این روزها قدر موقعیتهایش را میداند. علیپور حالا یاد گرفته که حتی وقتی تحت فشار است، چطور خود را در موقعیت گلزنی قرار بدهد و با دقتی مثالزدنی بیشتر توپهای دریافتیاش را تبدیل به گل میکند. گلهایی که مهم نیست پاسهای پیش از آن را به کدام شیوه دریافت کرده باشد؛ ارسالهای کوتاه و بلند از کنارهها یا پاسهای عمقی همتیمیهایش. جالبتر وقتی است که میبینیم او در شوتزنی هم حرفهایتر شده و در تمرینها دو سه روز اخیر، با شوتهای دقیقش بارها دروازه بیرانوند، رادوشویچ و درویشوند را باز کرده است. یا حتی با ضربات سر. مگر یک مهاجم چه چیز دیگری نیاز دارد جز فرصتطلبی و موقعیتسازی برای خودش؟ کاری که حالا علی علیپور در اوج جوانی با پختگی تمام انجامش میدهد و با هر گل، امیدی تازه را در دل برانکو و پرسپولیس مینشاند. بهترین اتفاق درباره علیپور شاید این باشد که به جای اشباع شدن بعد از آقای گلی، با عطش بیشتری به سمت دروازههای پیشرویش یورش میبرد و از موقعیتهایی که در اختیارش میگذارند، بهترین استفاده را میبرد. علیپور احتمالا در بازی نخست برابر پدیده سیامک نعمتی را کنار دست خود خواهد داشت. این زوج تقریبا یک نیمفصل کنار هم بازی کردهاند و همین تجربه شاید فصلی پرگلتر را برای آنها رقم بزند. البته پرسپولیس گادوین منشا را هم برای خط حمله دارد اما برگ برندهاش علی علیپور است که برانکو امید دارد آقای گلی را برای چهارمین فصل پیاپی به نام پرسپولیس بزند.