تردید طلبه «زیر نور ماه» عملی قهرمانانه و امری دینی است

به نقل از روابط‌عمومی شبکه آی‌فیلم، رضا میرکریمی پس از نمایش دومین ساخته‌اش، «زیر نور ماه» در شبکه آی‌فیلم در گفت‌وگو با امید روحانی از دغدغه‌اش درباره ساخت فیلمی با محوریت روحانیت سخن گفت.

بر اساس این گزارش، میرکریمی با اشاره به اینکه از طرف منوچهر محمدی به من پیشنهاد شد که سریالی تلویزیونی بسازم که شخصیت و قهرمان اصلی آن یک روحانی بود، گفت: البته قصه چیز دیگری بود؛ ولی هر دو یک احساس نیاز مشترک می‌کردیم که می‌شود و لازم است که راجع به موضوع روحانیت حرف زد که البته آن سریال به نتیجه نرسید.

وی افزود: این طرح را به‌عنوان یک کار سینمایی پیشنهاد کردم با یک چالش بزرگتر از موضوع سریالی که قرار شده بود بسازیم؛ می خواستم نگاه و احساس خودم را و نگاه متعادلی که در شرایط ملتهب حدود سال ۸۰ می‌توانست وجود داشته باشد، به‌تصویر بکشم، با همه شک و تردیدهایی که وجود دارد و شاید پاسخ قاطعی هم برایش ندارم.

کارگردان «زیر نور ماه» با بیان اینکه زندگی شخصیت‌هایی در حوزه علمیه را که دوستانم بودند، دیده بودم و وضعیت جامعه را می‌دیدم و احساس می‌کردم این می‌تواند دستمایه یک قصه شود، گفت: علاوه براینکه فیلم‌های فرهنگی زیادی در این حوزه دیدم و دوستان زیادی که در حوزه علمیه با آن‌ها مراوده داشتم و در حجره‌هایشان زندگی کرده بودم، تحقیق کردم و از مشاور هم کمک گرفتم و نتیجه شد فیلم «زیر نور ماه».

میرکریمی تصریح کرد: دوست داشتم قشری را که نمی‌شد به آن ورود کرد و حتی نمی‌شد نقدش کرد، عینی و واقعی کنم؛ چیزی که تا آن‌موقع در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی به این شکل وجود نداشت.

وی با بیان اینکه تردید و امر قدسی در یک طبقه و قشر خلاصه نشده بلکه جلوه‌هایش را در آحاد مختلف مردم حتی کسانی که رویشان حساب باز نمی‌کنیم می‌شود دید، توضیح داد: نسبیتی از ایمانی که در مردم پخش شده، وجود دارد و چیز مطلقی برای شخصی وجود ندارد که او را از هر گناه مبرا کند. در فیلم، در مواجهه، شخصیت اصلی فیلم در وضعیتی قرار می‌گیرد که با آدم‌های مؤمن دیگری به لحاظ ارتباط با خدا رو‌به‌رو می‌شود که یک‌قدم از او جلوتراند، در حالی که با ظاهرشان هیچ نسبتی ندارد.

سازنده فیلم «زیر نور ماه» گفت: حرف فیلم این بود که یک رابطه دوطرفه شکل بگیرد و در وضعیت برابر قرار بگیرد که شخصیت اصلی  دردها و دغدغه‌های همان مردم را مستقیماً حس کند و آنها حتی به او درس بدهند. فیلم می‌خواست آن رابطه یک طرفه و یک سویه را نقد کند.

میرکریمی تردید را عمل قهرمانانه به این سبب که در مقابل روزمرگی قرار می‌گیرد، دانست و ابراز کرد: همان لایه ظاهری که همه تسلیم آن شده‌اند، قابل شک‌کردن است و این شک می‌تواند شما را در آستانه یک دریافت جدی قراردهد.

وی ادامه داد: بعد از «خیلی دور خیلی نزدیک» رسالت بزرگی در این باره برای خودم قائل شده‌ام و (معتقدم) اشکال این میزان قطعیت این است که رفاقت شما را با مخاطب خدشه‌دار می‌کند.وقتی در مورد امری قطعی حرف می‌زنیم به نوعی آن را کوچک می‌کنیم. اگر پیامی را خیلی قطعی انتقال دهیم شاید راه پرواز را برای مخاطب ببندیم. در مورد موضوعات مختلف همیشه پاسخ‌ها بوده ولی پرسش‌گری متدوال نیست و انسان‌ها سؤال ندارند. این مسئله در نظام آموزشی ما هم هست که همیشه پاسخ‌ها را می‌دهند تا جواب‌های از پیش‌تعیین‌شده ارائه کنیم. هیچ وقت سؤال برای فرد در نظام آموزشی ایجاد نمی‌شود، حتی اگر سؤال باشد ولی به آن پاسخ داده نشود، یک روز فرد پرسش‌گر سراغ آن می‌رود. به همین خاطر بر این باورم که ایجاد این سؤال یک امر دینی است و به همین منظور، تردید یک امر دینی است.

کارگردان «زیر نور ماه» در آخر گفت: تا جایی که می‌توانستم موقعیت‌هایی را نوشته‌ام که ملموس و در زندگی روزانه ما قابل کشف باشد و بتوانم از موضوعات کوچک، معانی بزرگ خارج کنم.